Deklinacja przymiotników

Wyróżniamy dwie grupy przymiotników:

• przymiotniki I i II deklinacji
• przymiotniki III deklinacji.

Przymiotniki I i II deklinacji

Dla każdego rodzaju mają one inną końcówkę:

  v -us dla rodzaju męskiego – odmiana wg II grupy

  v  -a dla rodzaju żeńskiego – odmiana wg I grupy

  v  -um dla rodzaju nijakiego – odmiana wg II grupy

np. longus (długi), longa (długa), longum (długie)

acutus (ostry), acuta (ostra), acutum (ostre)

Przymiotniki III deklinacji

Tu wyróżniamy 3 podgrupy:

• przymiotniki o 3 zakończeniach: -er, -is, -e (odpowiednio w rodzajach m., ż., n.,)

                       np. acer, acris, acre (ostry, a, e)

• przymiotniki o 2 zakończeniach: -is, -e (odpowiednio w rodzajach m. = ż., n.,)

                       np. brevis, e (krótki, a, e) 

• przymiotniki o 1  zakończeniu we wszystkich rodzajach: -ens (-entis w gen. sin.)

                       np. recurrens, entis (powracający, a, e) 

Przymiotniki III deklinacji odmieniają się wedlug typu samogłoskowego, z różnicą w acc. sin., gdzie końcówką jest -em (zamiast im).

Przypadek/Liczba	Singularis	Pluralis
Nom.	~varia (różne)	es / ia
Gen.	is	ium
Acc.	em / =nom.	es / ia
Abl.	i	ibus